Nasza okolica
Nasza okolica
Zalew Sulejowski
Zbiornik retencyjny na Pilicy powstał w 1973 roku. Tamę piętrzącą wodę wybudowano w Smardzewicach na 136,3 km rzeki Pilicy od jej ujścia. Zbiornik (ujęcie w Bronisławowie) stanowi ważne źródło wody pitnej dla Łodzi. Zalew służy również celom ochrony przeciwpowodziowej, gospodarki rybackiej oraz wytwarzania energii elektrycznej. Istniejąca baza turystyczna, m.in. w Bronisławowie, Borkach, Treście, Zarzęcinie i Polance, stwarza dogodne warunki dla rozwoju turystyki i rekreacji. Niestety lokalizacja niektórych ośrodków wczasowych oraz działek w strefie ochrony sanitarnej Zbiornika Sulejowskiego oraz nieuporządkowana gospodarka ściekowa stanowi zagrożenie dla czystości wód i gleb. W Bronisławowie oraz przy zaporze znajdują się przystanie żeglarskie. Z położonych na wysokim lewym brzegu Barkowic Mokrych rozpościera się szeroka panorama Zbiornika. W wodach występują: leszcz, płoć, szczupak, krąp, okoń, sandacz oraz rzadziej odławiane: brzana, węgorz, lin, koza złotawa i in. Roślinność strefy litoralu jest słabo wykształcona ze względu na stosunkowo duże wahania poziomu wody – nawet do 2,5 m w cyklu letnim. Pojemność użytkowa Zbiornika Sulejowskiego wynosi 61 mln m3 a całkowita przy maksymalnym piętrzeniu 95 mln m3. Przy rzędnej piętrzenia 166,6 m n.p.m. powierzchnia lustra wody wynosi prawie 22 km2, średnia głębokość 3,4 m a maksymalna 15 m.
Nasza okolica
Rezerwat Lubiaszów
Rezerwat przyrody Lubiaszów – leśny rezerwat przyrody położony na terenie gmin Sulejów i Wolbórz, w powiecie piotrkowskim, w województwie łódzkim, w pobliżu miejscowości Lubiaszów. Znajduje się w granicach Sulejowskiego Parku Krajobrazowego wchodzącego w skład zespołu Nadpilicznych Parków Krajobrazowych. Rezerwat ma powierzchnię 202,49 ha. Utworzony został w 1958 roku w celu zachowania fragmentów lasu mieszanego z dużym udziałem jodły, która stanowi pozostałość lasu pierwotnego na wyżynie łódzkiej. W rezerwacie występują stare drzewostany jodły w wieku do 150 lat, o wysokości ponad 35 m., grupa modrzewia polskiego w wieku 140 lat i wysokości 40m., oraz 200 letnie dęby. Obszar rezerwatu od
2011 roku jest obszarem objętym tzn. ochronną czynną.
Nasza okolica
Rezerwat Lubiaszów
Rezerwat przyrody Lubiaszów – leśny rezerwat przyrody położony na terenie gmin Sulejów i Wolbórz, w powiecie piotrkowskim, w województwie łódzkim, w pobliżu miejscowości Lubiaszów. Znajduje się w granicach Sulejowskiego Parku Krajobrazowego wchodzącego w skład zespołu Nadpilicznych Parków Krajobrazowych. Rezerwat ma powierzchnię 202,49 ha. Utworzony został w 1958 roku w celu zachowania fragmentów lasu mieszanego z dużym udziałem jodły, która stanowi pozostałość lasu pierwotnego na wyżynie łódzkiej. W rezerwacie występują stare drzewostany jodły w wieku do 150 lat, o wysokości ponad 35 m., grupa modrzewia polskiego w wieku 140 lat i wysokości 40m., oraz 200 letnie dęby. Obszar rezerwatu od
2011 roku jest obszarem objętym tzn. ochronną czynną.
Nasza okolica
Kapliczka Golesze Małe
Zbiornik retencyjny na Pilicy powstał w 1973 roku. Tamę piętrzącą wodę wybudowano w Smardzewicach na 136,3 km rzeki Pilicy od jej ujścia. Zbiornik (ujęcie w Bronisławowie) stanowi ważne źródło wody pitnej dla Łodzi. Zalew służy również celom ochrony przeciwpowodziowej, gospodarki rybackiej oraz wytwarzania energii elektrycznej. Istniejąca baza turystyczna, m.in. w Bronisławowie, Borkach, Treście, Zarzęcinie i Polance, stwarza dogodne warunki dla rozwoju turystyki i rekreacji. Niestety lokalizacja niektórych ośrodków wczasowych oraz działek w strefie ochrony sanitarnej Zbiornika Sulejowskiego oraz nieuporządkowana gospodarka ściekowa stanowi zagrożenie dla czystości wód i gleb. W Bronisławowie oraz przy zaporze znajdują się przystanie żeglarskie. Z położonych na wysokim lewym brzegu Barkowic Mokrych rozpościera się szeroka panorama Zbiornika. W wodach występują: leszcz, płoć, szczupak, krąp, okoń, sandacz oraz rzadziej odławiane: brzana, węgorz, lin, koza złotawa i in. Roślinność strefy litoralu jest słabo wykształcona ze względu na stosunkowo duże wahania poziomu wody – nawet do 2,5 m w cyklu letnim. Pojemność użytkowa Zbiornika Sulejowskiego wynosi 61 mln m3 a całkowita przy maksymalnym piętrzeniu 95 mln m3. Przy rzędnej piętrzenia 166,6 m n.p.m. powierzchnia lustra wody wynosi prawie 22 km2, średnia głębokość 3,4 m a maksymalna 15 m.
Nasza okolica
Użytek ekologiczny „Bronisławów”
Obejmuje stawy w sąsiedztwie zbiornika oraz kilka sporych wysp na zbiorniku poprzedzielanych płyciznami i zarastającymi kanałami. W tym miejscu corocznie gniazduje m.in. kilkaset par śmieszki. Poziom wód w stawach znacznie opada, gdyż zarastają one w procesie naturalnej sukcesji. Na obszarze małego zalewu regularnie gniazdują m.in.: perkoz dwuczuby, bąk, bączek, błotniak stawowy, śmieszka i rybitwa czarna. Jest to miejsce atrakcyjne podczas wiosennych i jesiennych przelotów. Można to obserwować żerujące gągoły, nurogęsi, ogorzałki i uhle.
Data ustanowienia: 2001-09-26
Powierzchnia: 200 ha
Powołany uchwałą Nr XXXI/218/2001 Rady Gminy Wolbórz z 26.09.2001 r. w sprawie uznania za użytek ekologiczny
Nasza okolica
Użytek ekologiczny „Bronisławów”
Obejmuje stawy w sąsiedztwie zbiornika oraz kilka sporych wysp na zbiorniku poprzedzielanych płyciznami i zarastającymi kanałami. W tym miejscu corocznie gniazduje m.in. kilkaset par śmieszki. Poziom wód w stawach znacznie opada, gdyż zarastają one w procesie naturalnej sukcesji. Na obszarze małego zalewu regularnie gniazdują m.in.: perkoz dwuczuby, bąk, bączek, błotniak stawowy, śmieszka i rybitwa czarna. Jest to miejsce atrakcyjne podczas wiosennych i jesiennych przelotów. Można to obserwować żerujące gągoły, nurogęsi, ogorzałki i uhle.
Data ustanowienia: 2001-09-26
Powierzchnia: 200 ha
Powołany uchwałą Nr XXXI/218/2001 Rady Gminy Wolbórz z 26.09.2001 r. w sprawie uznania za użytek ekologiczny
Nasza okolica
Cmentarz ewangelicki
„Leżący w lesie na samym końcu wsi – choć kiedyś był to jej środek – cmentarz ewangelicki w Lubiaszowie pod Wolborzem należy do lepiej zachowanych tego typu na ziemi piotrkowskiej. Jako jeden z nielicznych widnieje też w „Wykazie zabytkowych cmentarzy” z 1998 roku.
Cmentarz – jak czytamy w wykazie – powstał w pierwszej połowie XX w. i zajmuje powierzchnię 2,90 ha. Na cmentarzu chowani byli ewangelicy mieszkający w Lubiaszowie Starym i Nowym – stanowili oni w sumie większość mieszkańców, licząc obie te osobne dawniej wioski.
Niestety, mimo że zachowało się kilkanaście nagrobków, kamienne ogrodzenie oraz brama, są one w bardzo złym stanie i konsekwentnie z roku na rok coraz bardziej niszczeją.
Co ciekawe, na przedwojennych mapach na wschód od cmentarza leżała dalsza część wsi. Obecnie ten teren zarośnięty jest przez las, choć widać jeszcze tam jakby zarysy gospodarstw. Można się tylko domyślać, że właśnie tam, we wschodniej części wsi, mieszkali ewangelicy, którzy po zawierusze wojennej wyprowadzili się z tych terenów”.